مبانی نظری و ادبیات تحقیق معماری پایدار

قسمتی از متن:

مبانی طراحی پایدار

پایداری مفهومی پویا است و تاکید بر بهره گیری از منابع در حالتی ماندگار دارد. هدف شهرهای پایدار امروز بر پایه تفکرات گذشته استوار است. شهرها در گذشته بهترین نمونه های پایداری را در خود متجلی ساخته اند. توجه به محدودیت های اکولوژیک محل نظیر آب، توسعه متناسب و سازگار با طبیعت، صرفه جویی در منابع، استفاده از مواد مصالح بومی، ابداع روش های مناسب برای ادامه حیات نظیر قنات و بادگیر و استفاده هنرمندانه از آب و گیاه با هدف تلطیف هوا و ایجاد مناظر مطبوع در فضاهای عمومی و اطراف شهرها، همگی نمونه هایی از عوامل موثر در این پایداری بوده اند (بحرینی، 1376).

پایداری را می توان در سطوح و مقیاس های مختلف تحقق بخشید در سطح بین المللی، برنامه محیط زیست ملل متحد (UNEP) و اتحادیه بین المللی حفظ طبیعت (IUCN) درصدد گسترش و بسط مفهوم پایداری هستند در سطح ملی، کمیته ها و شوراهای توسعه پایدار تشکیل یافته اند و در برخی کشورها، در سطح ایالت ها نیز مطرح می باشد.

در تعریف توسعه پایدار شاید بهتر آن باشد به تعریفی ساده و فرایندگرا بسنده گردد که رفاه نظام گرایانه ی بلندمدت را مدنظر قرار دهد. «توسعه پایدار آن نوع توسعه ای است که سلامت انسان و نظام های اکولوژیکی را در بلندمدت بهبود بخشد» (بحرینی و مکنون، 1380).

هدف اصلی توسعه پایدار، تامین نیازهای اساسی، بهبود ارتقای سطح زندگی برای همه، حفظ و اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده ای امن تر و سعادتمندتر می باشد. اعتقاد عمومی بر این است که ابعاد اجتماعی توسعه پایدار باید دارای همان وزن و اهمیت باشد که اهداف زیست محیطی آن دارند. توسعه پایدار نمی تواند بدون تفکر دقیق و محسوب داشتن امکانات انسانی اتفاق بیافتد. سیاست هایی که بدون درنظر گرفتن سیستم سکونت گاه های انسانی که توسعه در آن اتفاق می افتد؛ نمی تواند با موفقیت به اجرا درآیند. انسان، اجتماع و محیط زیست به عنوان ارکان اصلی در فرایند توسعه پایدار در سه حیطه دارای مضامین عمیقی است؛ پایداری محیطی، پایداری اقتصادی و پایداری اجتماعی.

طراحی پایدار

طراحی پایدار مهمترین ابزار برای دستیابی به پایداری می باشد. طراحی پایدار یک سبک زودگذر و آنی نیست و نباید به عنوان سبکی خاص به آن نگاه کرد بلکه متعلق به همه ی ادوار است. طراحی پایدار، طراحی جامع و یکپارچه ای است که هر جزء عضوی از یک کل می باشد. این در موفقیت طرح نقشی حیاتی دارد.

طراحی پایدار طراحی است که مردم و لذا کیفیت فضاهای طراحی شده اهمیت ویژه ای می یابد. بدون تردید کیفیت مطلوب به طبیعت و محیط زیست فراهم نمی آید. از آنجا که پایداری و ماندگاری خود فضا به عنوان یک پدیده مدنظر است، لذا در ساختن با کیفیت بالا، استفاده از مصالحی با قابلیت ماندگاری طولانی نیز باید درنظر گرفته شود، رسیدن به چنین شرایطی با استفاده از مدیریت کارآمد و به کارگیری آخرین تکنولوژی ها صورت می گیرد.

دستیابی به استانداردهای بالای کیفیت، امنیت و آسایش که در واقع سلامت انسان ها را تامین می کند، از مهمترین اهداف طراحی پایدار است. ضمن این که این نکته را نباید نادیده گرفت که بهره گیری از تجربیات گذشتگان در بهبود کیفیت طراحی، راهگشای دستیابی به طراحی پایدار خواهد بود. بهبود کیفیت طراحی در طراحی پایدار در راستای نیل به یک هدف صورت می گیرد و آن، آسایش است. نکته مهمی که در این نوع طراحی مورد توجه قرار می گیرد، آن است که تمامی عوامل دخیل در آسایش مرتبط با هم و به صورت یک سیستم واحد درنظر گرفته می شود. آنچه زیر مجموعه آسایش در معنای عام آن قرار می گیرد عبارتند از: آسایش، آرامش، امنیت، ایمنی و سلامت. تامین آسایش در طراحی پایدار با ایجاد کمترین آلودگی محیط زیست و با استفاده از عوامل طبیعی صورت می گیرد (صیادی، 1391).