به امید روزی که هیچ جنگی خواب آرام کودکان را نیاشوبد برای معلمان جوان کلاس

به امید روزی که هیچ انسانی در زندان خرافه پرستی و بردگی وجهل اسیر نگردد

آنچه در زیر می­آید یادداشتی است از خانمی به نام زهرا حیدری که اورا نمی­شناسم اما چند سال پیش متنی را از او در یکی از دفترهایم یادداشت کرده بودم . واز آن در یادداشتی به نام« عدالت » در کتاب به آموزش بدبین نیستم بهره برده ام . این نوشته کوتاه زهرا حیدری آنقدر برایم الهام بخش بوده که بارها در سمینار ها و همایش های استانی و کشوری آن را قرائت نموده ام و گاهی به همین سبک یادداشت هایی نوشته ام . ابتدا نوشته خانم حیدری را می­آورم و بعد آنچه را من از اندیشه بزرگان گرفته ام و به این سبک نوشته ام :

« به امید روزی که :

هیچ ترازویی خطا نکند به عمد

و هیچ حاکمی مردمان سرزمینش را نردبان ترقی خویش نسازد .

وهیچ قاضی ای وجدانش را در کیف رمزدار در پستوهای دست نیافتنی پنهان نکند .

و هیچ قلبی در حمایت شیطان به ذلالت تن در ندهد.

وهیچ اعتمادی به خیانت نینجامد .

و هیچ پایی برهنه به میدان نیاید .

و هیچ دستی به هیچ رویی چنگ نیندازد .

و هیچ گونه ای در هرم بی پناهی و حیرانی نسوزد .

و هیچ چشمی به دنبال گمشده ای خون نگرید .

وهیچ شانه ای باری فراتر از توانش بر نگیرد .

وهیچ گردنی طعم تلخ طناب را نچشد .

وهیچ گلوله ای گلویی را تعقیب  نکند

و هیچ جنگی خواب آرام کودکان را نیاشوبد .

و هیچ انسانی برای پرنده ای قفسی نسازد

و هیچ مرزی بین انسان ها خندق جدایی نشود »

و اما آنچه با الهام از این یادداشت نوشته شد :

به امید روزی که :

هیچ لبخندی ترفند تجاوز به حق نان وسایبان دیگران نگردد .

و هیچ انسانی برای از بین بردن همنوعش خنجری در آستین پنهان نکند .

وهیچ ایرانی ، ایرانی را دشمن نداند و هیچ ایرانی ایرانی را